Donderdag 12-01-2017
Stage 10
Chilecito naar San Juan
Proef 449 km. Totaal 751 km
De proef van vandaag is de langste special van deze rally. Door het uitvallen van de 6e en de 9e etappe krijgen de deelnemers vandaag de langste special te rijden. Er is halverwege een neutralisatie. In totaal zullen er 751 km gereden gaan worden vandaag.
2017-49
We zijn er.
Wat een dag, wat een tocht. Vandaag 1000 km gereden. Vanochtend om 9.00 uur vertrokken en vanavond om 22.00 uur aangekomen. Maar we zijn in Cilecito aangekomen. En eigenlijk helemaal naar de klote. Gisteren was het hele team aan de diarree. Niet alleen de wedstrijdmannen maar ook van de assistentie. Iedereen zo slap als een vaatdoek en dan moet je ook nog zo’n afstand afleggen. Eigenlijk is het onverantwoordelijk.
De assistentie is er nog niet en dat kan ook nog wel even duren. De grote combinaties mochten niet over de route die Jos heeft gereden, maar eenmaal aangekomen staan er toch al assistentievoertuigen. Hoe kan dat? Waar zijn die vandaan gekomen?
De temperatuur is hier goed. Daniël gaat eerst naar de organisatie om het nieuwe roadbook op te halen en dan horen we wel wat de bedoeling is voor de wedstrijd van morgen. We zullen een plekje onder de truck zoeken om te slapen zolang het team niet compleet is. En hopelijk morgenochtend weer fit genoeg om de strijd aan te gaan.
2017-48
Er is er een jarig.....
En wederom is Peter jarig tijdens de rally.
De familie is er al aan gewend. Tijdens zijn verjaardag is hij afwezig.
Maar dan komen de felicitaties via de telefoon bij hem.
Zo niet vandaag. Zijn telefoon is er gisterenavond mee opgehouden .
Hij zal er niet minder jarig om zijn. De mannen zorgen echt wel voor een feestje. En door het af lassen van de etappe hebben ze daar vandaag waarschijnlijk ook wel even de tijd voor,
PETER namens alle thuisblijvers VAN HARTE GEFELICITEERD
2017-47
Onvoorstelbaar onvoorspelbaar.
Ja er is ‘n kans is dat er veel regen valt in Bolivia en Argentinië in de tijd dat de Dakarkaravaan door deze landen trekt. Het had ook mee kunnen vallen en dan was er niets aan de hand geweest.
Maar het viel niet mee.
Normaal gesproken is dit ver van ons bed, maar wat te denken van de lokale bewoners in die gebieden. Zij wonen daar en hebben er mee te leven. Het hele dagelijkse leven op z’n kop, want je kunt er een nachtje over slapen, morgen is alle ellende er nog. Het verschil met onze mannen is groot, want zij zijn daar om hun hobby uit te oefenen.
Als zij hun tent uit stappen en kunnen niet aan de etappe beginnen is dat voor ‘n dag. Ze trekken verder en daar gaat de rally weer verder..
Maar voor beide partijen is dit noodweer met de nodige hoosbuien, moddermassa’s en aardverschuivingen iets waar ze last van hebben en het komt natuurlijk nooit uit.
Vandaag geen wedstrijd. Dus extra tijd om te sleutelen. En na een marathonetappe is dat natuurlijk niet verkeerd. Maar dan moet je wel in het bivak kunnen komen. En dat was het probleem van de dag.
In Salta is het roadbook opgehaald en nu gaat de racetruck op weg naar Cilecito wat toch een 700 km. is. Daar is het volgende bivak. De truck is helemaal nagekeken en de stangen van de laadbak die waren gebroken zijn weer hersteld. Dus zodra ze daar aankomen kunnen ze eten en slapen. En weer fit de volgende etappe beginnen.
De assistentietruck mag niet over de omleidingsroute, maar moet wachten tot alle brokstukken weggeruimd zijn. Vervelend, maar het is niet anders.