Op Europese wegen…

Eindelijk was het dan weer zover. Nadat het team was uitgevallen en afscheid hebben moeten nemen van de truck , kon hij dan toch gisteren weer opgehaald worden in Le Havre. (Frankrijk).

Peter, Henny en Michel gingen samen met de mannen van Ginaf in een personenbusje vrijdagochtend 5.00 uur naar Le Havre. Met 10 man ging men onderweg. De trucks stonden netjes opgesteld op het haventerrein. Nadat de papieren zijn gecontroleerd, werden de trucks in gereedheid gebracht voor de terugreis.

Elk jaar mankeert er wel wat aan de trucks voordat ze onderweg kunnen. Zo ook dit keer.

De 6x6 (Elephant 2) had een lekke band en kon doormiddel van het bandenaflaat systeem weer vol lucht worden gepompt. Ook zat er geen stroom in de truck. Net als bij de Elephant 3 van Jan Lammers. Door de startkabels aan een wel startende truck te koppelen, konden de beide Elephants worden gestart.

Elephant 4 had een comfortabele terugreis. JB trading was met een lege truck in Le Havre en kon zo onder andere de Elephant 4 mee terug nemen. Het zag er allemaal een beetje zielig uit met de ingezakte achterbak. Maar verder waren er geen problemen.

Nadat alles reisvaardig was verklaard, kon de terugreis beginnen. Net als de heenreis ging het terug ook van het leien dakje. ’s Avonds om 21.00 uur had de truck weer Hooglandse bodem onder de bandjes.

Team compleet weer thuis…

Nadat Peter met een gebroken ruggenwervel richting het hospital is gegaan, samen met Jos en Harry, ging de Dakarkaravaan verder. In de dagen erna was er alleen maar telefonisch contact. Jan (Stalenhoef) reed de truck van Jos van bivak naar bivak. Er hoefde geen assistentie meer te worden verleend. Dus de druk, maar ook de uitdaging was weg.

Henny reed de assistentietruck met op de oplegger nog steeds de truck van Edwin, maar dan met minder onderdelen erop en aan. Het enige wat hij heeft meegemaakt was een klapband. Ook voor hem was het doel weg. En als er niets meer te doen was in het bivak, ging hij van verveling maar sterren tellen. Dat is in al die voorgaande jaren nog niet voorgekomen.

Na wederom een lange en vermoeiende terugreis kwam het team aan op Schiphol waar ze werden ontvangen met een ereboog van de brandweer. Om daarna met bussen door te rijden naar Ederveen voor een welkom thuis. Ook Jos, Harry en Peter waren daar aanwezig. Na een goed uur ging de Hooglandse club richting Hoogland om bij Henny nog even gezellig na te praten. Een warm welkom en men raakte niet uitgepraat over de belevenissen in de rally, maar ook in het bivak. De hevige regenval, de hitte, de technische problemen, de lichamelijke mankementen, maar ook het eindresultaat van Wuf, Bert en Hugo.

Nog dagen, weken, nee maanden zal er nog gesproken worden over Le Dakar 2014. En het vervolg een Le Dakar 2015? Eerst dit jaar maar eens laten bezinken, Peter moet weer herstellen en de truck moet in februari nog naar Nederland komen. Dan gaan we de balans opmaken en kijken naar het volgende jaar.

It’s a long way…

En dat was het. Ze hebben er naar uitgekeken. Na het uitvallen in de rally wil je maar één ding en dat is zo snel mogelijk naar huis. Maar dan moet het wel kunnen.

Het allerbelangrijkste was dat Peter weer zover was dat hij de lange reis aan zou kunnen. Daar moesten de nodige voorbereidingen voor getroffen worden. Nadat hij een gipskorset aangemeten had gekregen, moest er een vlucht geregeld worden naar Nederland.

Dat is nog een heel administratief gedoe. Een vlucht voor drie personen en dan ook nog iemand die niet zo mobiel is. Dan de financiële afwikkeling. Als dat dan allemaal in orde is, is het spullen pakken en dan op weg.

Peter ging (met Jos en Harry) in een ambulance eerst nog langs het San Bernardo Hospital voor een injectie met pijnstilling, zodat hij de eerste vlucht die om 17.40 uur (plaatselijke tijd) vertrok van Salta naar Buenos Aires, zittend kon doorbrengen. Een binnenlandse vlucht van twee uur.

Vanaf Buenos Aires werd Peter met business class naar Madrid gevlogen. In Madrid moest er worden overgestapt. En het duurde maar liefst vijf uur voordat ze naar Nederland konden doorvliegen. Om 23.00 uur kwamen ze dan eindelijk aan op Schiphol alwaar weer een ambulance klaar stond om de mannen gezamenlijk naar huis te brengen.

Moe van de reis maar blij om weer thuis te zijn.

Gipskorset…

Zo heb je een raceoverall aan en zo lig je in je T-shirt in een ziekenhuis bed. Dat het nog gekker kan bewijst Peter. Na lang wachten, veel vragen, luisteren naar antwoorden die niet te verstaan zijn (spreken amper Engels) en alleen maar liggen komt er ineens schot in.

Er is een tweede MRI scan gemaakt en daarop is te zien dat er niets veranderd is aan de situatie van de breuk in de lendenwervel. Het is een “mooie” rechte breuk die zoals het er nu naar uitziet volledig zal genezen.

Peter heeft inmiddels een gipskorset gekregen en moest van de gipskamer naar zijn bed teruglopen. Ongelofelijk, het ging goed. Was wel wat pijnlijk maar goed te doen.

Om 20.00 uur plaatselijke tijd zat hij warempel bij Jos en Harry in het hotel aan een heerlijke warme maaltijd. Peter:” Het gaat best. Ga nu richting bed in het hotel en proberen een paar uurtjes te slapen. Hoe het morgen gaat zien we nog wel. De verzorging was goed in het ziekenhuis, maar dit bevalt me toch beter”.

Ook wordt er contact opgenomen met het GRP team om te regelen hoe de terugreis zal gaan verlopen. Later zal er nog meer nieuws op de site en facebook te lezen zijn.

Zie voor meer actuele beelden klik op foto's

Ontdaan...

Jos was erg ontdaan na een bezoek aan Peter. Kan niks anders dan liggen. Heeft goede pijnstillers, want Peter geeft aan geen pijn te hebben.

Het is nu wachten op een arts uit Frankrijk. Deze arts gaat Peter een gipskorset aanmeten voor vervoer naar huis. Als Peter wordt vervoert naar Nederland, zal deze arts met hem meereizen. Dus hij is dan onder goede medische begeleiding. Het is nu alleen nog even afwachten wanneer hij terugkomt.

Jos en Harry blijven in Salta zolang als Peter nog in het ziekenhuis moet blijven.

Het hotel van Jos en Harry is op loopafstand van het ziekenhuis en zullen dan ook meer bij Peter zijn dan dat ze in het hotel verblijven.