Welk nummer krijg je…     

Een wedstrijdnummer krijg je niet zomaar. Daar wordt door de organisatie goed over nagedacht.

Als iedereen het nummer zou krijgen van zijn finishplek van voorgaand jaar, dan zou het geen leuke wedstrijd worden. Dus niet de eerste 3 nummers voor Kamaz omdat ze vorig jaar nummer 1 - 2 - 3 waren, nee de organisatie doet dat anders.

Alle grote teams worden benaderd door de organisatie en kunnen doorgeven met hoeveel trucks ze in de wedstrijd rijden. Dan worden de eerste 10 nummer verdeeld onder de verschillende teams. Van elk team krijgt een truck een nummer in de voorhoede. De volgende tien nummers worden ook weer over al de teams verdeeld en zo wordt alles door elkaar gehusseld. Dus niet de eerste 3 nummers voor een team en dan de volgende 3 nummers voor een ander team.

Doordat Jos halverwege de 20 (524) werd geplaatst, heeft hij daar bezwaar op gemaakt. Vorig jaar als 12^e eindigen en dan zover naar achteren geplaatst worden, dat klopte volgens hem niet. Van de organisatie regelt Fabien Calvet alles bij de trucks. Hij nam dan ook tijdens de keuring de tijd om aan Jos uit te leggen hoe zo’n nummer tot stand komt.

De nummer voor GRP zijn 511 - 514 - 524. Wuf krijgt 511 en in overleg met Edwin van Ginkel is besloten dat Jos i.p.v. 524 nu toch 514 als startnummer toegewezen heeft gekregen. Edwin gaat met nummer 524 rijden. Voor de eerste dag is dit je startplek, de volgende dag is dat weer geheel anders.

Elephant 4 wil niet van stal…

Donderdagavond werd de truck voor de laatste keer uit Ederveen opgehaald. Er was wederom de gehele dag aan gesleuteld. Hier en daar nog een draadje trekken en een metertje plaatsen.

Peter komt straks ogen te kort om alle metertjes in de gaten te kunnen houden. Knippert er niet iets in het ene scherm, dan begint de ander wel wat aan te geven.

Om 20.00 uur was het dan zover. De truck verlaat Ederveen en vertrekt richting Hoogland. Onderweg verliep het al niet heel erg soepel. Jos hoort iets op het dak, maar kan het geluid niet helemaal thuisbrengen. Hij remt een keer goed en denk dat als er iets op het dak ligt het er ook wel zal afrollen. Het gaat niet lukken. Dan maar stoppen en kijken wat er aan de hand is.

Tot zijn grote verbazing bevindt zich op het dak een grote bout. Achteraf gezien was die gebruikt om een antenne vast te drukken die op het dak was gelijmd. Jan(Stalenhoef) de monteur had nog gezegd: ”we moeten niet vergeten om die bout er straks af te halen voordat Jos vertrekt.

Bout eraf gehaald en de rit kon weer hervat worden.

Dan begint de truck vreemde bewegingen te maken. De achterkant van de truck volgt zijn eigen spoor. Niet goed dus.

Aangekomen in de werkplaats op de Isselt allereerst een monteur gebeld. En die monteur is aan het werk geweest van 22.00 uur tot en met 7.00 uur vanochtend. Terwijl de hele club om 5.00 uur wilde vertrekken.

Er bleek een technische storing te zitten in de stuuras en nadat er enkele onderdelen waren vervangen bleek de truck niet veilig genoeg om mee te rijden. Dus op de aanhanger geladen en richting Le Havre. Er is nu meer duidelijkheid over de storing en die gaat naar alle waarschijnlijkheid nog voor de inscheping opgelost worden.

Vanmiddag rond 14.30 uur hopen ze in Le Havre aan te komen en op tijd te zijn voor de keuring.

Inpakken en wegwezen…

Het zijn niet alleen de trucks die klaar moeten zijn voor vertrek, maar er komt nog veel meer bij kijken. Alle teamleden hebben een eigen krat om te vullen. Hierin moeten allerlei persoonlijke spullen worden gedaan. En dat is natuurlijk kleding, schoenen, een zeepje, een tandenborstel, scheerspullen, maar ook een hapje en drankje waar je echt niet om heen kunt. En natuurlijk een foto van vrouw, vriendin, kinderen, want die moeten ze straks 22 dagen missen. Er is natuurlijk contact tijdens de rally. Maar er zit toch een afstand tussen. Vanaf dag 1 is het aftellen geblazen in de Rally, maar zeker ook in Holland.

Die kratten verzorgt ieder persoon zelf. Maar er zijn meer kratten die gevuld moeten worden. De Elephant 2 zit er vol mee. Tot aan het dak toe wordt deze truck volgeladen. Met onderdelen, gereedschap, eten en drinken, racekleding, slaapspullen, tenten en wat al niet meer.

Het inpakken kan al eerder gebeuren, maar veel spullen zijn nog tot op de laatste dag nodig en het inpakken gebeurd dus ook op het allerlaatste moment.

In de laatste week worden een aantal avonden door verschillende mensen alles wat maar nodig is in de kratten gestopt. Ook komt er op de kratten te staan waar wat inzit. Want als dat niet wordt gedaan, dan is er geen beginnen aan. Je vind het echt niet meer terug in het heetst van de strijd.

Gisterenavond is de Elephant 2 in Ederveen zoveel mogelijk geladen. Ook de aanhanger werd achter de truck gekoppeld.

En dat bleek niet overbodig te zijn.

Ook al zijn de trucks vandaag richting Le Havre vertrokken, er kunnen altijd nog gereedschap of onderdelen mee in de koffer in het vliegtuig. Jos had vorig jaar een stuur in zijn koffer zitten. In de truck zat natuurlijk een stuur wat losgekoppeld kon worden. Wat moet je doen als de chauffeur in Argentinië die de truck van de boot afrijdt, het stuur zo mooi vind dat hij het meeneemt? Dan heb je toch wel een serieus  probleem. Daarom nam Jos het zekere voor het onzekere. 

Test Smink Machines Rallysport Dakar 2014

Driften, springen en sturen…

Eén dagje testen dus! Wat twee dagen testen had moeten worden is er maar één geworden.

Afgelopen week is er een grote verandering aangebracht in de truck. Het voornemen om met een automatische versnellingsbak te gaan is uitgelopen op een tegenvaller. Het werkte allemaal niet zoals men het had verwacht. Uiteindelijk is er besloten om de bak op het allerlaatste moment toch te vervangen voor een schakelbak. Ook de truck van Wuf en Edwin zijn omgebouwd naar een handgeschakelde bak.

Maar dan denk je dat je kunt gaan testen zodra de bak is vervangen. Het vervangen van de bak is een behoorlijke klus. Alle bedradingen moeten opnieuw worden gelegd en er moet natuurlijk een koppeling geplaatst worden. En die koppeling daar zat het hem in. Het was een hele klus om de koppeling ontlucht te krijgen.

De zaterdag is dan al voor een groot gedeelde voorbij. Maar uiteindelijk om 16.00 uur vertrekken de mannen uit Ederveen om op Hooglands grondgebied de eerste echte testrit uit te gaan voeren.

Het is weer even wennen allemaal. Er zitten natuurlijk een aantal vernieuwingen aan zo’n truck waar iedereen even aan moet wennen. Het is dus niet instappen en we gaan rijden. Nee er hangt meer aan vast. Staan alle meters goed, zijn de banden goed op spanning en zo nog veel meer dingen voordat je kunt gaan rijden.

De test duurde maar een goed uur. Maar er is nog een zondag. Wuf en Edwin gaan testen in Duitsland, maar Jos kiest ervoor om dit op zijn oude vertrouwde test terrein te doen. Lekker dicht bij huis en ook alle mogelijkheden om een truck van dit formaat  te testen.

Michel maakt een leuke springbult en op aanwijzing van Jos wordt de juiste hoogte en aanloop bepaald. Eerst een paar keer voorzichtig erover heen om het gevoel een beetje te krijgen, maar als dat gevoel er eenmaal is, dan gaat Jos los.

Zo kun je de vering testen en de ligging van de truck. Het is de combinatie van aanloop, springen, landen en doorrijden. Als dat allemaal klopt met elkaar dan kun je spreken van een geslaagde sprong.

Hoe hard kun je door een bocht? Dat is altijd weer de vraag. De snelheid waarmee je een bocht ingaat, is daar bepalend voor. Maar ook de ondergrond is belangrijk. Zand, modder, keien en bedenk het maar, grip of geen grip, glijden, ja, hoever. En dan moet je toch het lef hebben om het gas erop te houden of toch met je verstand het gas even los te laten om het direct daarna weer stevig in te trappen.

Dit alles moet op elkaar afgestemd worden! En natuurlijk dit niet alleen, ook de mannen moeten elkaar eigen worden. En zoals al eerder gezegd, dat komt goed. Jos, Harry en Peter worden een drie-eenheid. We gaan aftellen naar 5 januari en dan gaan we beleven hoe de drie-eenheid het gaat doen.